ceduntur

Discretiva

ceduntur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
cēduntur	tertia pluralis	praesens	passiva	indicativus	cēdō (cēdere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /keːˈduntur/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cē·dun·tur — morphologica: ced-untur

Loci

Aulus Gellius ca. 130-170

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. II.

• Adoptantur autem, cum a parente in cuius potestate sunt tertia mancipatione in iure ceduntur atque ab eo qui adoptat apud eum apud quem legis actio est vindicantur; adrogantur hi qui, cum sui iuris sunt, in alienam sese potestatem tradunt eiusque rei ipsi auctores fiunt. —Noctes Atticae A. Gellii ^[1][2]

Fontes