cessabas

Discretiva

cessabas dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
cessābās	secunda singularis	imperfectum	activa	indicativus	cessō (cessāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /kesˈsaːbaːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ces·sā·bās — morphologica: cess-abas

Loci

Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. IV.

• Cum ergo sis operator omnium temporum, si fuit aliquod tempus antequam faceres coelum et terram, cur dicitur quod ab opere cessabas? —Confessiones Augustini ^[1][2]

Fontes