cessant

antiq.

class.

III

VII

VIII

XII

XIII

XIV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XXI

Latinitas Romana

antiq.

iure igitur pereunt, cum rarefacta fluendo

sunt et cum externis succumbunt omnia plagis,

quando quidem grandi cibus aevo denique defit,

nec tuditantia rem cessant extrinsecus ullam

corpora conficere et plagis infesta domare. —De rerum natura Lucretii ^[1]^[2]

class.

Alma tamen Tellus, ut erat circumdata ponto,

inter aquas pelagi contractosque undique fontes,

qui se condiderant in opacae viscera matris,

sustulit oppressos collo tenus arida vultus

opposuitque manum fronti magnoque tremore

omnia concutiens paulum subsedit et infra

quam solet esse fuit, siccaque ita voce locuta est:

“Si placet hoc, meruique, quid o tua fulmina cessant,

summe deum? liceat periturae viribus ignis

igne perire tuo clademque auctore levare.

Vix equidem fauces haec ipsa in verba resolvo”

(presserat ora vapor): “tostos en adspice crines

inque oculis tantum, tantum super ora favillae. —Metamorphoses Ovidii Nasonis ^[3]^[2]

saec. I.

Cum cathedrata litos portet tibi raeda ministros

Et Libys in longo pulvere sudet eques,

Strataque non unas cingant triclinia Baias

Et Thetis unguento palleat uncta tuo,

Candida Setini rumpant crystalla trientes,

Dormiat in pluma nec meliore Venus:

Ad nocturna iaces fastosae limina moechae,

Et madet, heu, lacrimis ianua surda tuis,

Urere nec miserum cessant suspiria pectus.

Vis dicam, male sit cur tibi, Cotta? bene est. —Epigrammata M. Valerii Martialis ^[4]^[2]

Latinitas postclassica

saec. II.

Utile et hoc multis vitae genus, at mihi nullum

inde operae pretium, pingues aliquando lacernas,

munimenta togae, duri crassique coloris

et male percussas textoris pectine Galli

accipimus, tenue argentum venaeque secundae,

fata regunt homines, fatum est et partibus illis

quas sinus abscondit, nam si tibi sidera cessant,

nil faciet longi mensura incognita nervi,

quamvis te nudum spumanti Virro labello

viderit et blandae adsidue densaeque tabellae

sollicitent, αὐτὸς γὰρ ἐφέλκεται ἄνδρα κίναιδος.

quod tamen ulterius monstrum quam mollis avarus? —Saturae D. Iuni Iuvenalis ^[5]^[2]

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

Sicque iudicio finito, terrores elementorum, et fulgura, tonitrua, et venti in tempestatibus cessant, et omne quod caducum et transitorium est dilabitur, nec amplius apparebit, velut nix esse desinit quae a calore solis liquescit, maxima quiete tranquillitatis divina dispensatione ita exorta. —Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum Hildegardis ^[6]^[2]

Latinitas humanistica

saec. XIV.

He parvo in oppido molestie cessant omnes, quicquid queritur iuxta est. —De remediis utriusque fortune Petrarcae ^[7]^[2]

Latinitas nova

saec. XVI.

Signa quae sunt in muliere et in viro nolo narrare, generalia tamen sunt vulgata; nam in conceptione crura mulieris dolent et menstrua cessant fluere. —Medicina Lulliana Iordani Bruni ^[8]^[2]

Discretiva

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Appellatio pronuntiatusque

Francogallice