cessate

Discretiva

cessate dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

cessāte

Proprietates grammaticales¹

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
cessāte	secunda pluralis	praesens	activa	imperativus	cessō (cessāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /kesˈsaːte/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ces·sā·te — morphologica: cess-ate

Proprietates grammaticales²

Forma	Modus flexurae	originis
cessāte	casus vocativus singularis · genus masculinum	participii cessātus

Appellatio pronuntiatusque

API: /kesˈsaːte/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ces·sā·te — morphologica: cessat-e

Italice

cessate

Proprietates grammaticales¹

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
cessate	secunda pluralis	praesens	activa	indicativus	cessare
cessate	secunda pluralis	praesens	activa	imperativus	cessare

Appellatio pronuntiatusque

API: /ʧɛsˈsate/

Syllabificatio phonetica: ces·sa·te — morphologica: cess-ate

Proprietates grammaticales²

Forma	Modus flexurae	originis
cessate	forma pluralis · genus femininum	adiectivi cessato

Appellatio pronuntiatusque

API: /ʧɛsˈsate/

Syllabificatio phonetica: ces·sa·te — morphologica: cessat-e

Loci

P. Ovidius Naso -42…+18

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• post ea praeteriti tumulis redduntur honores,

prodigiisque venit funeribusque modus.

dum tamen haec fiunt, viduae cessate puellae:

exspectet puros pinea taeda dies,

nec tibi, quae cupidae matura videbere matri,

comat virgineas hasta recurva comas.

conde tuas, Hymenaee, faces et ab ignibus atris

aufer! habent alias maesta sepulchra faces. —Fasti Ovidii Nasonis ^[1][2]

Fontes