cessum

Discretiva

cessum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
cessum	—	—	—	supinum­	accusativo	cēdō (cēdere)

Forma	Modus flexurae	originis
cessum	casus accusativus singularis · genus masculinum	participii cessus
cessum	casus nominativus singularis · genus neutrum	participii cessus
cessum	casus accusativus singularis · genus neutrum	participii cessus
cessum	casus vocativus singularis · genus neutrum	participii cessus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈkessum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: ces·sum — morphologica: cess-um

Loci

Titus Livius -58/+17

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Equidem, sicubi loco cessum, si terga data hosti, si signa foede amissa obici nobis possent, tamen hoc a te impetrari aequum censerem ut nos virtute culpam nostram corrigere et abolere flagitii memoriam nova gloria patereris. —Ab urbe condita Titi Livii ^[1][2]

Fontes