colligebam

Discretiva

colligebam dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
colligēbam	prima singularis	imperfectum	activa	indicativus	colligō (colligere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /kol.liˈgeːbam/

(classice)

Syllabificatio phonetica: col·li·gē·bam — morphologica: col-lig-ebam

Loci

L. Iunius Moderatus Columella ca. 4-70

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Sed ut incommoda ista praeteream, certe illud, quod est inimicissimum, dissimulare nequeo; nam paulo ante, cum de summa parte sarmenti disputarem, quam sagittam dixeram vocitari, colligebam fere intra quintam vel sextam gemmam, quae sint proximae veteri sarmento, fructum edi. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae ^[1][2]

Fontes