colligerem

Discretiva

colligerem dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
colligerem	prima singularis	imperfectum	activa	coniunctivus	colligō (colligere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /kolˈli.ge.rem/

(classice)

Syllabificatio phonetica: col·li·ge·rem — morphologica: col-lig-erem

Loci

Plinius minor 61-113

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Frequenter hortatus es, ut epistulas, si quas paulo curatius scripsissem, colligerem publicaremque. Collegi non servato temporis ordine (neque enim historiam componebam), sed ut quaeque in manus venerat. —Epistulae Plini minoris ^[1][2]

Fontes