colligerent

Discretiva

colligerent dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
colligerent	tertia pluralis	imperfectum	activa	coniunctivus	colligō (colligere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /kolˈligerent/

(classice)

Syllabificatio phonetica: col·li·ge·rent — morphologica: col-lig-erent

Loci

M. Fabius Quintilianus ca. 35-100

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.  (ca. 90-96 p.C.n.)

• Nonne usus est ratiocinatione, qua colligerent audientes, quantum illud esset quod inferebatur, cui comparata haec viderentur humana atque usitata? —Institutio oratoria Quintiliani ^[1][2]

Fontes