colligis

Discretiva

colligis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
colligis	secunda singularis	praesens	activa	indicativus	colligō (colligere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈkol.ligis/

(classice)

Syllabificatio phonetica: col·li·gis — morphologica: col-lig-is

Loci

Lucius Annaeus Seneca -3…+65

Marcus Valerius Martialis 40-103

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (41 p.C.n.)

• Quin potius vitam brevem colligis placidamque et tibi et ceteris praestas? Quin potius amabilem te, dum vivis, omnibus, desiderabilem, cum excesseris, reddis? Quid illum nimis ex alto tecum agentem detrahere cupis? Quid illum oblatrantem tibi, humilem quidem et contemptum, sed superioribus acidum ac molestum exterere viribus tuis temptas? Quid servo, quid domino, quid regi, quid clienti tuo irasceris? Sustine paulum; venit ecce mors quae vos pares faciat. —De ira libri III Senecae ^[1][2]

saec. I.  (ca. 85-102 p.C.n.)

• Raros colligis hinc et hinc capillos

Et latum nitidae, Marine, calvae

Campum temporibus tegis comatis;

Sed moti redeunt iubente vento

Reddunturque sibi caputque nudum

Cirris grandibus hinc et inde cingunt:

Inter Spendophorum Telesphorumque

Cydae stare putabis Hermerotem.

Vis tu simplicius senem fateri,

Ut tandem videaris unus esse!

Calvo turpius est nihil comato. —Epigrammata M. Valerii Martialis ^[3][2]

Fontes