coniunctione
From Wiktionary, the free dictionary
Remove ads
Discretiva
| coniunctione dictio est in variis linguis: |
Formae affines
Latine
Proprietates grammaticales
Appellatio pronuntiatusque

API: /konˈjuːnk.tiˈoːne/ (classice) - Syllabificatio phonetica: con·iūnc·ti·ō·ne — morphologica: con-iunction-e
Loci
| M. Tullius Cicero -106…-43 | Marcus Terentius Varro -47…-45 | Vitruvius ca. -30/-22 | Lucius Annaeus Seneca -3/+65 | M. Fabius Quintilianus ca. 35-100 | P. Cornelius Tacitus ca. 116 |
Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430 |
Isidorus Hispalensis 560-636 |
Hildegardis Bingensis 1098-1179 |
|||||||||||||||||
| antiq. | class. | class. | class. | class. | I | II | III | IV | V | VI | VII | VIII | IX | X | XI | XII | XIII | XIV | XV | XVI | XVII | XVIII | XIX | XX | XXI |
Latinitas Romana
Latinitas postclassica
Latinitas mediaevalis
Remove ads
Fontes
- Marcus Tullius Cicero - De provinciis consularibus in senatu oratio. (The Latin Library): XVI. [38] — coniunctione
- Publius Cornelius Tacitus - Annales sive ab excessu divi Augusti libri XVI. (The Latin Library): Liber IV. [40] — coniunctione
- Aurelius Augustinus Hipponensis, De nuptiis et concupiscentia. (Universitas Turicensis): Liber secundus. Caput XXXI, p. 53 — coniunctione
Remove ads
Wikiwand - on
Seamless Wikipedia browsing. On steroids.
Remove ads