coniunctionibus

Discretiva

coniunctionibus dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
coniūnctiōnibus	casus dativus pluralis	substantivi coniūnctiō
coniūnctiōnibus	casus ablativus pluralis	substantivi coniūnctiō

Appellatio pronuntiatusque

API: /konˈjuːnk.tiˈoːni.bus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: con·iūnc·ti·ō·ni·bus — morphologica: con-iunction-ibus

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

M. Fabius Quintilianus ca. 35-100

Isidorus Hispalensis 560-636

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Hoc loco Chrysippus aestuans falli sperat Chaldaeos ceterosque divinos, neque eos usuros esse coniunctionibus, ut ita sua percepta pronuntient: Si quis natus est oriente Canicula, is in mari non morietur, sed potius ita dicant: Non et natus est quis oriente Canicula, et is in mari morietur. —De fato Ciceronis ^[1][2]

saec. I.

• Sed hoc autem exemplum et superius aliam quoque efficiunt figuram, quae, quia coniunctionibus caret, dissolutio vocatur, apta, cum quid instantius dicimus; nam et singula inculcantur et quasi plura fiunt. —Institutio oratoria Quintiliani ^[3][2]

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

• Polysyntheton est dictio multis concatenata coniunctionibus, ut, tectumque, laremque, armaque, amycleumque canem. —Etymologiarum libri XX Isidori Hispalensis ^[4][2]

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Unum in loquendo studium: intelligi et quam clarissime conceptum mentis exprimere. Hinc et prepositionibus et coniunctionibus abundare, quibus incomptior sed plane luminosior resultat oratio et intellectus rerum expeditior. —Rerum memorandarum libri Petrarcae ^[5][2]

Fontes