coniunctionum

Discretiva

coniunctionum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
coniūnctiōnum	casus genitivus pluralis	substantivi coniūnctiō

Appellatio pronuntiatusque

API: /konˈjuːnk.tiˈoːnum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: con·iūnc·ti·ō·num — morphologica: con-iunction-um

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Lucius Annaeus Seneca -3/+65

Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Quaero enim, si Chaldaei ita loquantur, ut negationes infinitarum coniunctionum potius quam infinita conexa ponant, cur idem medici, cur geometrae, cur reliqui facere non possint. —De fato Ciceronis ^[1][2]

class.

• Ipsi quoque ad syllabarum distinctiones et coniunctionum ac praepositionum proprietates descenderunt et invidere grammaticis, invidere geometris. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae ^[3][2]

Latinitas postclassica

saec. IV.

• Sed inter tot nomina bonarum rerum, id est, corporum, sexuum, coniunctionum, libidinem vel concupiscentiam carnis iste non nominat. —De nuptiis et concupiscentia Augustini ^[4][2]

Latinitas nova

saec. XVI.

• Istos tempore magnarum coniunctionum, Saturni, videlicet, Iovis, atque Martis in cancro vel capricorno pro inusitatis partubus incubos, vel succubos fieri referunt; unde homines prodeant facinorosissimi, qui ad multorum mirabilium operationem immutant Leges, et miris quibusdam rationibus (nisi a meliore et benigniore numine protegantur) hominum statum convertant, vel evertant aliquando. —De monade numero et figura Iordani Bruni ^[5][2]

Fontes