constantem

Discretiva

constantem dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
cōnstantem	casus accusativus singularis · genus masculinum	participii cōnstāns
cōnstantem	casus accusativus singularis · genus femininum	participii cōnstāns

Appellatio pronuntiatusque

API: /koːnsˈtantem/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cōn·stan·tem — morphologica: con-stant-em

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Titus Livius -58/+17

Velleius Paterculus ca. -20/+35

Lucius Annaeus Seneca -3/+65

Quintus Curtius Rufus ca. 50

M. Fabius Quintilianus ca. 35-100

Aulus Gellius ca. 130-170

Hildegardis Bingensis 1098-1179

Franciscus Petrarca 1304-1374

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

class.

class.

class.

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Qui igitur utraque in re gravem constantem stabilem se in amicitia praestiterit, hunc ex maxime raro genere hominum iudicare debemus et paene divino. —Laelius de amicitia Ciceronis ^[1]

class.

• Itaque si quid laboris vigiliarumque adici possit, certantem secum ipsum adnisurum ut tanto de se consensu civitatis opinionem, quae maxima sit, etiam constantem efficiat. —Ab urbe condita Titi Livii ^[2][3]

class.

• Maroboduus, genere nobilis, corpore praevalens, animo ferox, natione magis quam ratione barbarus, non tumultuarium neque fortuitum neque mobilem et ex voluntate parentium constantem inter suos occupavit principatum, sed certum imperium vimque regiam complexus animo statuit avocata procul a Romanis gente sua eo progredi, ubi cum propter potentiora arma refugisset, sua faceret potentissima. —Historiae Romanae Vellei ^[4][3]

class.

• Aeque luctatores et totam oleo ac luto constantem scientiam expello ex his studiis liberalibus; aut et unguentarios recipiam et cocos et ceteros voluptatibus nostris ingenia accommodantes sua. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae ^[5]

saec. I.

• Oppidum hoc tenent Boeotia profecti, quos Xerxes ex sedibus suis excitos in Orientem transtulit: servabantque argumentum originis peculiarem sermonem ex Graecis plerumque vocibus constantem, ceterum propter commercii necessitatem finitimorum barbarorum lingua utebantur. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi ^[6][3]

saec. I.

• Per constantem partis duxit ordinem: Insidiatori vero et latroni quae potest inferri iniusta nex? —Institutio oratoria Quintiliani ^[7][3]

Latinitas postclassica

saec. II.

• Philosophum nomine Peregrinum, cui postea cognomentum Proteus factum est, virum gravem atque constantem, vidimus, cum Athenis essemus, deversantem in quodam tugurio extra urbem. —Noctes Atticae A. Gellii ^[8][3]

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

• Et qui constantem modum ad loquendum habere voluerit, et sapienter ea proferre quae loquitur, calcedonium in manu sua teneat, et eum spiramine suo calefaciat, ut etiam madidus inde fiat, et tunc cum lingua sua lingat, et constantius hominibus loqui poterit. —Subtilitates diversarum naturarum creaturum Hildegardis ^[9][3]

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Quid, si hoc etiam non iactura sed lucrum, et magni fuga periculi est? ut enim sit bonam reperire, constantem ubi querimus. Notum illud summi vatis: varium et mutabile semper femina. —De remediis utriusque fortune Petrarcae ^[10][3]

Latinitas nova

saec. XVI.

• Ne igitur haec inde stabiliri desperes: neque n. continuus motus sua stabilitate caret qua sit continuus: sic ut et fortunam poeta sua in inconstantia constantem appellitat. Caeterum in varietate, multitudine, velocitate, et tarditate servetur modus: nec careant conditionibus ad qualitatem adiectorum pertinentibus. —Ars memoriae Iordani Bruni ^[11][3]

Fontes

1. Marcus Tullius Cicero - Laelius de amicitia. (The Latin Library): XVII. [64] — constantem
5. Lucius Annaeus Seneca - Ad Lucilium epistulae morales. (The Latin Library):  Tomus / Liber 11. 88, versus 18 — constantem