constans

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈkoːnstaːns/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cōn·s·tāns — morphologica: con-stans

Notatio

← Latine: cōnstō (cōnstāre)

Participium

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
cōnstāns	—	praesens	activa	participium	cōnstō (cōnstāre)

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	cōnstāns	cōnstāns	cōnstāns	nom.	cōnstantēs	cōnstantēs	cōnstantia
gen.	cōnstantis	cōnstantis	cōnstantis	gen.	cōnstantium	cōnstantium	cōnstantium
dat.	cōnstantī	cōnstantī	cōnstantī	dat.	cōnstantibus	cōnstantibus	cōnstantibus
acc.	cōnstantem	cōnstantem	cōnstāns	acc.	cōnstantēs cōnstantīs	cōnstantēs cōnstantīs	cōnstantia
abl.	cōnstante cōnstantī	cōnstante cōnstantī	cōnstante cōnstantī	abl.	cōnstantibus	cōnstantibus	cōnstantibus
voc.	cōnstāns	cōnstāns	cōnstāns	voc.	cōnstantēs	cōnstantēs	cōnstantia

Translationes

Participium	dilatare ▼

Participium	collabi ▲

Anglice: persistent (en), firm (en), constant (en) Germanice: beständig (de), fest stehend (de), konstant (de)

Nomen adiectivum

cōnst|āns, -āns, -āns

1. (De rebus et rerum hominumve statu vel condicione) stabilis, firmus, immutabilis.
2. Qui secum ipse congruit.

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	cōnstāns	cōnstāns	cōnstāns	nom.	cōnstantēs	cōnstantēs	cōnstantia
gen.	cōnstantis	cōnstantis	cōnstantis	gen.	cōnstantium	cōnstantium	cōnstantium
dat.	cōnstantī	cōnstantī	cōnstantī	dat.	cōnstantibus	cōnstantibus	cōnstantibus
acc.	cōnstantem	cōnstantem	cōnstāns	acc.	cōnstantēs	cōnstantēs	cōnstantia
abl.	cōnstantī	cōnstantī	cōnstantī	abl.	cōnstantibus	cōnstantibus	cōnstantibus
voc.	cōnstāns	cōnstāns	cōnstāns	voc.	cōnstantēs	cōnstantēs	cōnstantia

constans comparativus	dilatare ▼

constans comparativus	collabi ▲

comparativus singularis				comparativus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	cōnstantior	cōnstantior	cōnstantius	nom.	cōnstantiōrēs	cōnstantiōrēs	cōnstantiōra
gen.	cōnstantiōris	cōnstantiōris	cōnstantiōris	gen.	cōnstantiōrum	cōnstantiōrum	cōnstantiōrum
dat.	cōnstantiōrī	cōnstantiōrī	cōnstantiōrī	dat.	cōnstantiōribus	cōnstantiōribus	cōnstantiōribus
acc.	cōnstantiōrem	cōnstantiōrem	cōnstantius	acc.	cōnstantiōrēs	cōnstantiōrēs	cōnstantiōra
abl.	cōnstantiōre	cōnstantiōre	cōnstantiōre	abl.	cōnstantiōribus	cōnstantiōribus	cōnstantiōribus
voc.	cōnstantior	cōnstantior	cōnstantius	voc.	cōnstantiōrēs	cōnstantiōrēs	cōnstantiōra

constans superlativus	dilatare ▼

constans superlativus	collabi ▲

superlativus singularis				superlativus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	cōnstantissimus	cōnstantissima	cōnstantissimum	nom.	cōnstantissimī	cōnstantissimae	cōnstantissima
gen.	cōnstantissimī	cōnstantissimae	cōnstantissimī	gen.	cōnstantissimōrum	cōnstantissimārum	cōnstantissimōrum
dat.	cōnstantissimō	cōnstantissimae	cōnstantissimō	dat.	cōnstantissimīs	cōnstantissimīs	cōnstantissimīs
acc.	cōnstantissimum	cōnstantissimam	cōnstantissimum	acc.	cōnstantissimōs	cōnstantissimās	cōnstantissima
abl.	cōnstantissimō	cōnstantissimā	cōnstantissimō	abl.	cōnstantissimīs	cōnstantissimīs	cōnstantissimīs
voc.	cōnstantissime	cōnstantissima	cōnstantissimum	voc.	cōnstantissimī	cōnstantissimae	cōnstantissima

Usus

Latinitas mediaevalis

saec. XIII.

Amor simplex, callidus;

rufus Amor, pallidus;

truculens in omnibus,

Amor est placabilis,

constans et instabilis. —Carmina Burana variorum auctorum (Carmina amatoria, 87, 5. fl.1230)

Translationes

Stabilis, firmus, immutabilis	dilatare ▼

Stabilis, firmus, immutabilis	collabi ▲

Anglice: firm (en), stable (en), constant (en) Germanice: fest stehend (de), stabil (de), unwandelbar (de), konstant (de)

Qui secum ipse congruit	dilatare ▼

Qui secum ipse congruit	collabi ▲

Anglice: steadfast (en), resolute (en) Germanice: beständig (de), charakterfest (de), verlässlich (de)

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Nam ut vera et falsa, ut consequentia et contraria sua sponte, non aliena iudicantur, sic constans et perpetua ratio vitae, quae virtus est, itemque inconstantia, quod est vitium, sua natura probabitur; nos ingenia iudicemus non item? —De legibus Ciceronis ^[1][2]

Fontes