consumpserit

Discretiva

consumpserit dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
cōnsūmpserit	tertia singularis	perfectum	activa	coniunctivus	cōnsūmō (cōnsūmere)
cōnsūmpserit	tertia singularis	futurum exactum	activa	indicativus	cōnsūmō (cōnsūmere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /koːnˈsuːmpserit/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cōn·sūmp·se·rit — morphologica: con-sumps-erit

Loci

Aulus Cornelius Celsus 30

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• De frictione vero adeo multa Asclepiades tamquam inventor eius posuit in eo volumine, quod COMMUNIUM AUXILIORUM inscripsit, ut, cum trium faceret tantum mentionem, huius et aquae et gestationis, tamen maximam partem in hac consumpserit. —De Medicina Celsi ^[1][2]

saec. I.

• relinquitur sub iugo et qui vocatur custos – hic est novellus palmes, non longior tribus gemmis – proximo anno materiam daturus, si vitis luxuria se consumpserit, et alius iuxta eum, verrucae magnitudine, qui furunculus appellatur, si forte custos fallat. —Naturalis historia Plinii ^[3][2]

Fontes

1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber secundus, XIV. [1] — consumpserit
2. Vicicitatio: consumpserit.
3. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber septimus decimus, cap. 35, [181] — consumpserit