consumo

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /koːnˈsuːmoː/, [kõːˈsuːmoː]

(classice)

Syllabificatio phonetica: cōn·sū·mō — morphologica: con-sum-o

Notatio

← con- + sūmō

Verbum transitivum

cōnsūm|ō, -ĕre, cōnsūmpsī, cōnsūmptum

1. √ Aliquid abscondere, tegere, ab aliorum oculis auferre; (et occurrit de loco seu spatio).^[1]
2. Aliquid a loco aliquo paullatim auferre, ut id in re aliqua impendatur; (et occurrit de materia, viribus, tempore etc.).^[1]
3. Aliquid ita impendere, ut usu ipso paullatim totum absumatur, exhauriatur, destruatur; (et occurrit interdum cum Ablativo modi).^[1]

Coniugatio

Verbum finitum

­

Thema	Vox activa
cōnsūm-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	cōnsūmō	cōnsūmam		cōnsūmēbam	cōnsūmerem	cōnsūmam
II. sing.	cōnsūmis	cōnsūmās	cōnsūme!	cōnsūmēbās	cōnsūmerēs	cōnsūmēs	cōnsūmitō!
III. sing.	cōnsūmit	cōnsūmat		cōnsūmēbat	cōnsūmeret	cōnsūmet	cōnsūmitō!
I. plur.	cōnsūmimus	cōnsūmāmus		cōnsūmēbāmus	cōnsūmerēmus	cōnsūmēmus
II. plur.	cōnsūmitis	cōnsūmātis	cōnsūmite!	cōnsūmēbātis	cōnsūmerētis	cōnsūmētis	cōnsūmitōte!
III. plur.	cōnsūmunt	cōnsūmant		cōnsūmēbant	cōnsūmerent	cōnsūment	cōnsūmuntō!
Thema	Vox passiva
cōnsūm-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	cōnsūmor	cōnsūmar		cōnsūmēbar	cōnsūmerer	cōnsūmar
II. sing.	cōnsūmeris	cōnsūmāris	cōnsūmere!	cōnsūmēbāris	cōnsūmerēris	cōnsūmēris	cōnsūmitor!
III. sing.	cōnsūmitur	cōnsūmātur		cōnsūmēbātur	cōnsūmerētur	cōnsūmētur	cōnsūmitor!
I. plur.	cōnsūmimur	cōnsūmāmur		cōnsūmēbāmur	cōnsūmerēmur	cōnsūmēmur
II. plur.	cōnsūmiminī	cōnsūmāminī	cōnsūmiminī!	cōnsūmēbāminī	cōnsūmerēminī	cōnsūmēminī	—
III. plur.	cōnsūmuntur	cōnsūmantur		cōnsūmēbantur	cōnsūmerentur	cōnsūmentur	cōnsūmuntor!

Thema	Vox activa
cōnsūmps-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	cōnsūmpsī	cōnsūmpserim	cōnsūmpseram	cōnsūmpsissem	cōnsūmpserō
II. sing.	cōnsūmpsistī	cōnsūmpseris	cōnsūmpserās	cōnsūmpsissēs	cōnsūmpseris
III. sing.	cōnsūmpsit	cōnsūmpserit	cōnsūmpserat	cōnsūmpsisset	cōnsūmpserit
I. plur.	cōnsūmpsimus	cōnsūmpserimus	cōnsūmpserāmus	cōnsūmpsissēmus	cōnsūmpserimus
II. plur.	cōnsūmpsistis	cōnsūmpseritis	cōnsūmpserātis	cōnsūmpsissētis	cōnsūmpseritis
III. plur.	cōnsūmpsērunt	cōnsūmpserint	cōnsūmpserant	cōnsūmpsissent	cōnsūmpserint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	cōnsūmere	cōnsūmpsisse	cōnsūmptūrum, -am, -um esse	cōnsūmēns		cōnsūmptūrus, -a, -um­
Vox passiva	cōnsūmī	cōnsūmptum, -am, -um esse	cōnsūmptum īrī		cōnsūmptus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
cōnsūmendī		cōnsūmendus, -a, -um			cōnsūmptum	cōnsūmptū

Dictiones collatae

• absūmō, absūmere
• assūmō, (adsūmō), assūmere
• dēsūmō, dēsūmere
• īnsūmō, īnsūmere
• praesūmō, praesūmere
• resūmō, resūmere
• subsūmō, subsūmere
• sūmō, sūmere
• trānsūmo, trānsūmere

Dictiones derivatae

• cōnsūmptio
• cōnsūmptor, cōnsūmptrīx

Translationes

Aliquid abscondere, tegere, ab aliorum oculis auferre

Anglice: take (en) wholly, completely

Germanice: wegnehmen (de), entfernen (de)

Aliquid a loco aliquo paullatim auferre

Anglice: consume (en)

Germanice: aufbrauchen (de), aufzehren (de), verbrauchen (de), verzehren (de), konsumieren (de)

Aliquid ita impendere, ut usu ipso paullatim totum absumatur, exhauriatur, destruatur

Anglice: devour (en), waste (en), destroy (en)

Germanice: verprassen (de), vernichten (de)

Fontes

1. Aegidius [Egidio] Forcellini, Lexicon Totius Latinitatis (Editio Quarta: Bononiae, Patavii) Tom. I, p. 826 — “CONSŪMO, sūmis, sumpsi vel sumsi, sumptum vel sumtum, sūmere, a. 3.”