consumunt

Discretiva

consumunt dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
cōnsūmunt	tertia pluralis	praesens	activa	indicativus	cōnsūmō (cōnsūmere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /koːnˈsuːmunt/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cōn·sū·munt — morphologica: con-sum-unt

Loci

Aulus Cornelius Celsus 30

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Misy quoque et galla, si paribus portionibus misceantur, corpus consumunt; eaque vel arida inspergere licet vel excepta cadmia inlinere. —De Medicina Celsi ^[1][2]

saec. I.

• nucleus commanducatus dentium dolorem sedat, item intertrigines et ambusta. inmaturae ex <i>is <ex> aceto potae lienem consumunt; eaedem crematae et aceto salso extinctae menses sistunt vulvasque procidentes fotu. omnis capillos denigrat. —Naturalis historia Plinii ^[3][2]

Fontes

1. Aulus Cornelius Celsus, De Medicina - Libri Octo. (Teubner, Lipsiae MDCCCLIX). Liber quintus, XXII. [1] — consumunt
2. Vicicitatio: consumunt.
3. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXIV, cap. 5, [10] — consumunt