contingi

Discretiva

contingi dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
contingī	—	praesens	passiva	infinitivus	contingō (contingere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /konˈtingiː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: con·tin·gī — morphologica: con-ting-i

Loci

Gaius Valerius Catullus -87…-54

Lucius Annaeus Seneca -3…+65

L. Iunius Moderatus Columella ca. 4-70

Apuleius ca. 125-170

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• sed postquam tellus scelerest imbuta nefando,

iustitiamque omnes cupida de mente fugarunt,

perfudere manus fraterno sanguine fratres,

destitit extinctos gnatus lugere parentes,

optavit genitor primaevi funera nati,

liber ut innuptae poteretur flore novercae,

ignaro mater substernens se impia nato

impia non veritast divos scelerare parentes:

omnia fanda nefanda malo permixta furore

iustificam nobis mentem avertere deorum.

quare nec talis dignantur visere coetus

nec se contingi patiuntur lumine claro. —Carmina Catulli ^[1][2]

class.  (post 49 p.C.n.)

• Tu putas tum, eum stolidus ille rex multitudine telorum diem obscuraret, ullam sagittam in solem incidisse aut demissis in profundum catenis Neptunum potuisse contingi? Ut caelestia humanas manus effugiunt et ab his qui templa diruunt ac simulacra conflant nihil divinitati nocetur, ita quicquid fit in sapientem proterve, petulanter, superbe, frustra temptatur. —De constantia sapientis Senecae ^[3][2]

saec. I.

• Mox etiam convenit tota tergora et tractare et respergere mero, quo familiariores bubulco fiant: uteris quoque et sub femina manum subicere, ne ad eius modi tactum postmodum pavescant, et ut ricini qui plerumque feminibus inhaerent, eximantur. Idque cum fit, a latere domitor stare debet, ne calce contingi possit. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae ^[4]

Latinitas postclassica

saec. II.

• Quapropter debet deus nullam perpeti vel odii vel amoris temporalem perfunctionem et idcirco nec indignatione nec misericordia contingi, nullo angore contrahi, nulla alacritate gestire, sed ab omnibus animi passionibus liber nec dolere umquam nec aliquando laetari nec aliquid repentinum velle vel nolle. —De deo Socratis Apulei ^[5][2]

Fontes

4. Lucius Iunius Moderatus Columella - De re rustica - Libri XII. ed. V. Lundström. Anno 1902-1917. (apud Vicifons): Liber sextus. Caput II. [6]  — contingi