crescebat

Discretiva

crescebat dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
crēscēbat	tertia singularis	imperfectum	activa	indicativus	crēscō (crēscere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /kreːsˈkeːbat/

(classice)

Syllabificatio phonetica: crēs·cē·bat — morphologica: cresc-ebat

Loci

Titus Livius -58/+17

P. Ovidius Naso -42…+18

Velleius Paterculus ca. -20/+35

Lucius Annaeus Seneca -3/+65

Petronius Arbiter ca. 14-66

Quintus Curtius Rufus ca. 50

antiq.

class.

class.

class.

class.

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• De Hasdrubalis adventu in Italiam cura in dies crescebat. Massiliensium primum legati nuntiaverant* eum in Galliam transgressum, erectosque adventu eius, quia magnum pondus auri attulisse diceretur ad mercede auxilia conducenda, Gallorum animos. —Ab urbe condita Titi Livii ^[1]

class.

• an magis est verum post Tulli funera plebem

confusam placidi morte fuisse ducis:

nec modus ullus erat, crescebat imagine luctus,

donec eum positis occuluere togis? —Fasti Ovidii Nasonis ^[2][3]

class.

• Crescebat interim in dies Sullae exercitus confluentibus ad eum optimo quoque et sanissimo. Felici deinde circa Capuam eventu Scipionem Norbanumque consules superat, quorum Norbanus acie victus, Scipio ab exercitu suo desertus ac proditus inviolatus a Sulla dimissus est. —Historiae Romanae Vellei ^[4][3]

class.

• Qui sic crescebat illi, quomodo manifestior notari solet agitatorum laetitia, cum septimo spatio palmae adpropinquant. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae ^[5][3]

saec. I.

• Cum ageret porro in foro, sic illius vox crescebat tanquam tuba. —Satyricon T. Petronii Arbitri ^[6][3]

saec. I.

• Iamque paulum moles aqua eminebat, et simul aggeris latitudo crescebat urbique admovebatur, cum Tyrii magnitudine molis, cuius incrementum eos antea fefellerat, conspecta levibus navigiis nondum commissum opus circumire coeperunt, missilibus quoque eos, qui pro opere stabant, incessere. —Historiae Alexandri Magni Curtii Rufi ^[7][3]

Fontes

1. Titus Livius - Ab urbe condita - libri CXLII. (Universitas Turicensis): Liber XXVII, caput 36, [1] — crescebat