cresco

Latine

crēscō

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈkreːskoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: crēs·cō — morphologica: cresc-o

Verbum intransitivum

crēsc|ō, -ĕre, crēvī, crētum

1. √ Maior fieri.

Coniugatio

Verbum finitum

Thema	Vox activa
crēsc-	Tempus praesens			imperfectum		futurum
Persona	indicativ.	coniunct.	imperat.	indicativ.	coniunct.	indicativ.	imperat.
I. sing.	crēscō	crēscam		crēscēbam	crēscerem	crēscam
II. sing.	crēscis	crēscās	crēsce!	crēscēbās	crēscerēs	crēscēs	crēscitō!
III. sing.	crēscit	crēscat		crēscēbat	crēsceret	crēscet	crēscitō!
I. plur.	crēscimus	crēscāmus		crēscēbāmus	crēscerēmus	crēscēmus
II. plur.	crēscitis	crēscātis	crēscite!	crēscēbātis	crēscerētis	crēscētis	crēscitōte!
III. plur.	crēscunt	crēscant		crēscēbant	crēscerent	crēscent	crēscuntō!

Thema	Vox activa
crēv-	Tempus perfectum		plusquam perfectum		futurum exactum
Persona	indicativ.	coniunct.	indicativ.	coniunct.
I. sing.	crēvī	crēverim	crēveram	crēvissem	crēverō
II. sing.	crēvistī	crēveris	crēverās	crēvissēs	crēveris
III. sing.	crēvit	crēverit	crēverat	crēvisset	crēverit
I. plur.	crēvimus	crēverimus	crēverāmus	crēvissēmus	crēverimus
II. plur.	crēvistis	crēveritis	crēverātis	crēvissētis	crēveritis
III. plur.	crēvērunt	crēverint	crēverant	crēvissent	crēverint

Verbum infinitum

Modus	infinitivus			participium
Tempus	praesens	perfectum	futurum	praesens	perfectum	futurum
Vox activa	crēscere	crēvisse	crētūrum, -am, -um esse	crēscēns		crētūrus, -a, -um
Gerundium		Gerundivum			Supinum
crēscendī		crēscendus, -a, -um			crētum	crētū

Usus

Latinitas mediaevalis

saec. XIII.

• Virginis egregie

ignibus calesco

et eius cotidie

in amore cresco;

sol est in meridie,

nec ego tepesco. —Carmina Burana variorum auctorum (Carmina amatoria, 88, 3. fl.1230)

Dictiones collatae

• creō, creāre

Dictiones derivatae

• crēber
• crēmentum
• crēscēns
• crēscentia
• crētus

Composita

• accrēscō, accrēscere
• adincrēscō, adincrēscere
• concrēscō, concrēscere
• dēcrēscō, dēcrēscere
• discrēscō, discrēscere
• excrēscō, excrēscere
• inaccrēscō, inaccrēscere
• incrēscō, incrēscere
• occrēscō, occrēscere
• prōcrēscō, prōcrēscere
• recrēscō, recrēscere
• succrēscō, succrēscere
• supercrēscō, supercrēscere
• superincrēscō, superincrēscere

Translationes

Maior fieri	dilatare ▼

Maior fieri	collabi ▲

Anglice: grow (en), increase (en), rise (en) Dacoromane: crește (ro) Esperantice: kreski (eo) Francogallice: augmenter (fr), croître (fr) Germanice: wachsen (de), entstehen (de), heranwachsen (de), zunehmen (de) Islandice: vaxa (is) Italice: crescere (it) Lusitane: crescer (pt) Ruthenice: расти (ru) ‎(rasti) Slovene: rasti (sl)

Loci

Lucius Annaeus Seneca -3/+65

Petronius Arbiter ca. 14-66

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Cresco et exulto et discussa senectute recalesco, quotiens ex iis, quae agis ac scribis, intellego, quantum te ipse, nam turbam olim reliqueras, superieceris. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae ^[1][2]

saec. I.

• Recte, videbo te in publicum, mus, immo terrae tuber: nec sursum nec deorsum non cresco, nisi dominum tuum in rutae folium non conieci, nec tibi parsero, licet mehercules Iovem Olympium clames. —Satyricon T. Petronii Arbitri ^[3][2]

Discretiva

cresco dictio est in variis linguis:

Dictiones similes

• Lusitane: cresço

Formae affines

Italice

cresco

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
cresco	prima singularis	praesens	activa	indicativus	crescere

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈkresko/

Syllabificatio phonetica: cre·sco — morphologica: cresc-o

Fontes