crevit

Discretiva

crevit dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
crēvit	tertia singularis	perfectum	activa	indicativus	crēscō (crēscere)
crēvit	tertia singularis	perfectum	activa	indicativus	cernō (cernere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈkreːwit/

(classice)

Syllabificatio phonetica: crē·vit — morphologica: crev-it

Loci

Aulus Cornelius Celsus 30

Marcus Valerius Martialis 40-103

Hildegardis Bingensis 1098-1179

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Alvus quoque ducta saepe superiores partes resolvit. Si vero etiam vehementius dolor crevit, admovendae cervicibus cucurbitulae sunt, sic ut cutis incidatur; eadem aut ferramentis aut sinapi adurenda. —De Medicina Celsi ^[1][2]

saec. I.

• Aspice, quam tumeat magno iecur ansere maius!

Miratus dices: ‘Hoc, rogo, crevit ubi?’ —Xenia M. Valerii Martialis ^[3]

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

• Et homo iste in quo steyn crevit, pulvere dictamni in acetum melle mixtum ponat et ieiunus hoc saepe bibat, et steyn in eo frangitur. —Subtilitates diversarum naturarum creaturum Hildegardis ^[4][2]

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Tibi nent, tibi pectunt, tibi texunt Belge, tibi Perse, tibi Seres, tibi Indi; tibi Tyrius murex natat, tibi fragrans bacca hispidis pendet arbusculis, tibi oves albicant Britannice, tibi Indica sandix rubet; uterque tibi sudat occeanus, Augusto autem uxor et filia sororque cum neptibus: eousque decrevit virtus, crevit superbia. —De remediis utriusque fortune Petrarcae ^[5][2]

Fontes

3. Marcus Valerius Martialis - Xenia (Epigrammata liber XIII). (Bibliotheca Augustana): Liber tertius decimus. LVIII Iecur anserinum — crevit