currendus

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /kurˈrendus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cur·ren·dus — morphologica: curr-end-us

Notatio

← Latine: currō (currere)

Gerundivum

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
currendus	—	—	passiva	gerundivum­	nominativo	currō (currere)

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	currendus	currenda	currendum	nom.	currendī	currendae	currenda
gen.	currendī	currendae	currendī	gen.	currendōrum	currendārum	currendōrum
dat.	currendō	currendae	currendō	dat.	currendīs	currendīs	currendīs
acc.	currendum	currendam	currendum	acc.	currendōs	currendās	currenda
abl.	currendō	currendā	currendō	abl.	currendīs	currendīs	currendīs
voc.	currende	currenda	currendum	voc.	currendī	currendae	currenda

Loci

Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. IV.

• Etsi est adhuc gemitus, tribulatio, tentatio; sperate transitura omnia, et illum venturum diem quo sine defectu laudabimus. Ecce iste psalmus, quoniam manifestus est, currendus est nobis. —Enarrationes in Psalmos Augustini ^[1][2]

Fontes