cursore

Solum cursore Linguae multae ab hac subpagina tractatur. Vide etiam s.v. Cursore.

Discretiva

cursore dictio est in variis linguis:

• Italice: cursore

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
cursōre	casus ablativus singularis	substantivi cursor

Appellatio pronuntiatusque

API: /kurˈsoːre/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cur·sō·re — morphologica: cursor-e

Loci

Plinius minor 61-113

Apuleius ca. 125-170

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Haec ut inter istas occupationes aliquid aliquando rideres, illud serio: vide ut mihi viaticum reddas, quod impendi data opera cursore dimisso. —Epistulae Plini minoris ^[1][2]

Latinitas postclassica

saec. II.

• Sed dira illa femina et malitiae novercalis exemplar unicum non acerba filii morte, non parricidii conscientia, non infortunio domus, non luctu mariti vel aerumna funeris commota cladem familiae in vindictae compendium traxit, missoque protinus cursore, qui vianti marito domus expugnationem nuntiaret, ac mox eodem ocius ab itinere regresso personata nimia temeritate insimulat privigni veneno filium suum interceptum. —Metamorphoseon libri XI Apulei ^[3][2]

Fontes