cursorem

Discretiva

cursorem dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
cursōrem	casus accusativus singularis	substantivi cursor

Appellatio pronuntiatusque

API: /kae̯ˈsoːrem/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cur·sō·rem — morphologica: cursor-em

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

M. Fabius Quintilianus ca. 35-100

Marcus Valerius Martialis 40-103

antiq.

class.

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Ecce alius cursor — atque horum somniorum et talium plenus est Chrysippi liber, plenus Antipatri — sed ad cursorem redeo: ad interpretem detulit aquilam se in somnis visum esse factum. —De divinatione Ciceronis ^[1][2]

saec. I.

• In his quoque certum studiorum facere dilectum nemo dissuaserit. Namque erit alius historiae magis idoneus, alius compositus ad carmen, alius utilis studio iuris, ut nonnulli rus fortasse mittendi: sic discernet haec dicendi magister quomodo palaestricus ille cursorem faciet aut pugilem aut luctatorem aliudue quid ex iis quae sunt sacrorum certaminum. —Institutio oratoria Quintiliani ^[3][2]

saec. I.

• Cursorem sexta tibi, Rufe, remisimus hora,

Carmina quem madidum nostra tulisse reor:

Imbribus inmodicis caelum nam forte ruebat.

Non aliter mitti debuit iste liber. —Epigrammata M. Valerii Martialis ^[4][2]

Fontes