cursoribus

Discretiva

cursoribus dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
cursōribus	casus dativus pluralis	substantivi cursor
cursōribus	casus ablativus pluralis	substantivi cursor

Appellatio pronuntiatusque

API: /kurˈsoːribus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: cur·sō·ri·bus — morphologica: cursor-ibus

Loci

Lucius Annaeus Seneca -3/+65

Petronius Arbiter ca. 14-66

Iordanus Brunus Nolanus 1548-1600

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Quomodo tamen hodiernum certamen nobis cesserit quaeris? Quod raro cursoribus evenit, hieran fecimus. Ab hac fatigatione magis quam exercitatione in frigidam descendi; hoc apud me vocatur parum calda. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae ^[1][2]

saec. I.

• Hinc involutus coccina gausapa lecticae impositus est praecedentibus phaleratis cursoribus quattuor et chiramaxio, in quo deliciae eius vehebantur, puer vetulus, lippus, domino Trimalchione deformior. Cum ergo auferretur, ad caput eius symphoniacus cum minimis tibiis accessit et tanquam in aurem aliquid secreto diceret, toto itinere cantavit. —Satyricon T. Petronii Arbitri ^[3][2]

Latinitas nova

saec. XVI.

• Adaequentur duo primi cursores minori, secundi vero maiori, ut deinde secundis cursoribus maiorem apprehendentibus primi necessario minorem largiantur, tandemque primi maiori lineae superpositi illam ut quaerebatur abscindant. —Mordentius et de Mordentii circino Iordani Bruni ^[4][2]

Fontes