cursurus

From Wiktionary, the free dictionary

Remove ads

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /kurˈsuːrus/(classice)
Syllabificatio phonetica: cur·sū·rus — morphologica: curs-ur-us

Notatio

← Latine: currō (currere)

Participium

More information Forma, Persona ...

Declinatio

More information positivus singularis, positivus pluralis ...
Remove ads

Loci

Marcus Terentius Varro
-47…-45		P. Ovidius Naso -42…+18 Marcus Valerius Martialis 40-103
antiq. class.class. I II III IV V VI VII VIII IX X XI XII XIII XIV XV XVI XVII XVIII XIX XX XXI

Latinitas Romana

class.

  • In his verbis quae contraria non habent, ut loquor et venor, tamen dicimus loquens et venans, locuturus et venaturus, locutus et venatus, quod secundum analogias non est, quoniam dicimus loquor et venor, non loquo et veno. Unde illa erant superiora; eo minus servantur, quod ex his quae contraria verba non habent alia efficiunt terna, ut ea quae dixi, alia bina, ut ea quae dicam: currens, ambulans, cursurus, ambulaturus: tertia enim praeteriti non sunt, ut cursus sum, ambulatus sum. —De lingua Latina Varronis [1][2]

class.

  • Ergo, quod fuerat stimulis factura sine ullis,
plenius auctorem te quoque nancta facit.
Acer et ad palmae per se cursurus honores,
si tamen horteris, fortius ibit equus.
Adde quod absentis cura mandata fideli
perficis et nullum ferre gravaris onus. —Epistulae ex Ponto Ovidii Nasonis [3][2]

saec. I.

  • Vis commendari sine me cursurus in urbem,
Parve liber, multis, an satis unus erit?
Unus erit, mihi crede, satis, cui non eris hospes,
Iulius, assiduum nomen in ore meo.
Protinus hunc primae quaeres in limine Tectae:
Quos tenuit Daphnis, nunc tenet ille lares.
Est illi coniunx, quae te manibusque sinuque
Excipiet, tu vel pulverulentus eas. —Epigrammata M. Valerii Martialis [4][2]
Remove ads

Fontes

  1. [1]
  2. [2]
  3. [3]
  4. [4]

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads
Remove ads