defendendae

Discretiva

defendendae dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
dēfendendae	casus genitivus singularis · genus femininum	gerundivi dēfendendus
dēfendendae	casus dativus singularis · genus femininum	gerundivi dēfendendus
dēfendendae	casus nominativus pluralis · genus femininum	gerundivi dēfendendus
dēfendendae	casus vocativus pluralis · genus femininum	gerundivi dēfendendus

Appellatio pronuntiatusque

API: /deːfenˈden.dae̯/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dē·fen·den·dae — morphologica: de-fend-end-ae

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Titus Livius -58...+17

P. Cornelius Tacitus 55–117

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (43 a.C.n. / 711 a.u.)

• Confirmandus erat exercitus nobis, magnis saepe praemiis sollicitatus, ut ab re publica potius moderata quam ab uno infinita speraret; confirmandae complures civitates, quae superiore anno largitionibus concessionibusque praemiorum erant obligatae, ut et illa vana putarent et eadem a melioribus auctoribus petenda existimarent; alliciendae etiam voluntates reliquorum, qui finitimis provinciis exercitibusque praesunt, ut potius cum pluribus societatem defendendae libertatis iniremus, quam cum paucioribus funestam orbi terrarum victoriam partiremur. —Epistolae ad Familiares Ciceronis ^[1][2]

class.  (anno 458 u.c.)

• Magnum ea populatio Campani agri tumultum Romae praebuerat; et per eos forte dies ex Etruria allatum erat post deductum inde Volumnianum exercitum Etruriam concitam in arma et Gellium Egnatium, Samnitium ducem, et Umbros ad defectionem vocari et Gallos pretio ingenti sollicitari. His nuntiis senatus conterritus iustitium indici, dilectum omnis generis hominum haberi iussit. Nec ingenui modo aut iuniores sacramento adacti sunt sed seniorum etiam cohortes factae libertinique centuriati; et defendendae urbis consilia agitabantur summaeque rerum praetor P. Sempronius praeerat. —Ab urbe condita Titi Livii ^[3][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 116 p.C.n.)

• secuti exemplum veterani haud multo post in Raetiam mittuntur, specie defendendae provinciae ob imminentis Suebos ceterum ut avellerentur castris trucibus adhuc non minus asperitate remedii quam sceleris memoria. centurionatum inde egit. citatus ab imperatore nomen, ordinem, patriam, numerum stipendiorum, quae strenue in proeliis fecisset, et cui erant, dona militaria edebat. si tribuni, si legio industriam innocentiamque ad probaverant, retinebat ordinem: ubi avaritiam aut crudelitatem consensu obiectavissent, solvebatur militia. —Annales P. Cornelii Taciti ^[4][2]

Fontes