defendendos

Discretiva

defendendos dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
dēfendendōs	casus accusativus pluralis · genus masculinum	gerundivi dēfendendus

Appellatio pronuntiatusque

API: /deːfenˈden.doːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dē·fen·den·dōs — morphologica: de-fend-end-os

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (70 a.C.n. / 684 a.u.)

• Tuli graviter et acerbe, iudices, in eum me locum adduci ut aut eos homines spes falleret qui opem a me atque auxilium petissent, aut ego, qui me ad defendendos homines ab ineunte adulescentia dedissem, tempore atque officio coactus ad accusandum traducerer. —Divinatio in Caecilium Ciceronis ^[1][2]

Fontes