defendis

Discretiva

defendis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dēfendis	secunda singularis	praesens	activa	indicativus	dēfendō (dēfendere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /deːˈfen.dis/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dē·fen·dis — morphologica: de-fend-is

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Titus Livius -58...+17

Aulus Gellius ca. 130-180

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

• Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; nihil enim arbitror esse magna laude dignum, quod te praetermissurum credam aut mortis aut doloris metu. non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. ratio ista, quam defendis, praecepta, quae didicisti, quae probas, funditus evertunt amicitiam, quamvis eam Epicurus, ut facit, in caelum efferat laudibus. At coluit ipse amicitias. Quis, quaeso, illum negat et bonum virum et comem et humanum fuisse? —De finibus bonorum et malorum Ciceronis ^[1][2]

class.

• Causa autem haec est quod neque tu defendis et nostra iuventus, quae si domi esset tutaretur, omnis sub signis militat tuis. Nec te nec exercitum tuum norim nisi, a quo tot acies Romanas fusas stratasque esse sciam, ei facile esse dicam opprimere populatores nostros vagos sine signis palatos quo quemque trahit quamvis vana praedae spes. —Ab urbe condita Titi Livii ^[3][2]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 170–177 p.C.n.)

• P. Africanus pro se contra Tiberium Asellum de multa ad populum: ‘Omnia mala, probra, flagitia, quae homines faciunt, in duabus rebus sunt, malitia atque nequitia. Vtrum defendis, malitiam an nequitiam an utrumque simul? Si nequitiam defendere vis, licet; si tu in uno scorto maiorem pecuniam absumpsisti, quam quanti omne instrumentum fundi Sabini in censum dedicavisti, si hoc ita est: qui spondet mille nummum?’ —Noctes Atticae A. Gellii ^[4][2]

Fontes