defenditis

Discretiva

defenditis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dēfenditis	secunda pluralis	praesens	activa	indicativus	dēfendō (dēfendere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /deːˈfen.di.tis/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dē·fen·di·tis — morphologica: de-fend-itis

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Titus Livius -58...+17

Lucius Annaeus Seneca –3…+65

antiq.

class.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

• “Fluentium frequenter transitio fit visionum, ut e multis una videatur.” Puderet me dicere non intellegere, si vos ipsi intellegeretis, qui ista defenditis. Quo modo enim probas continenter imagines ferri, aut si continenter, quo modo aeterne? “Innumerabilitas” inquit “suppeditat atomorum.” Num eadem ergo ista faciet, ut sint omnia sempiterna? —De natura deorum Ciceronis ^[1][2]

class.  (anno 351 u.c.)

• Sic hercule, tamquam artifices improbi, opus quaerunt qui [et] semper aegri aliquid esse in re publica volunt, ut sit ad cuius curationem a vobis adhibeantur. Utrum enim defenditis an impugnatis plebem? Utrum militantium adversarii estis an causam agitis? —Ab urbe condita Titi Livii ^[3][2]

class.

• Omnia ista, quae vos tumidos et supra humana elatos oblivisci cogunt vestrae fragilitatis, quae ferreis claustris custoditis armati, quae ex alieno sanguine rapta vestro defenditis, propter quae classes cruentaturas maria deducitis, propter quae quassatis urbes ignari, quantum telorum in aversos fortuna comparet, propter quae ruptis totiens adfinitatis, amicitiae, collegii foederibus inter contendentes duos terrarum orbis elisus est, non sunt vestra. —De beneficiis Senecae ^[4][2]

Fontes