defendunt

Discretiva

defendunt dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dēfendunt	tertia pluralis	praesens	activa	indicativus	dēfendō (dēfendere)

Appellatio pronuntiatusque

API: /deːˈfen.dunt/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dē·fen·dunt — morphologica: de-fend-unt

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Marcus Terentius Varro -116…-27

C. Plinius Secundus 23–79

Marcus Valerius Martialis 40–103

Isidorus Hispalensis 560-636

Hildegardis Bingensis 1098-1179

Demetrius Cantemir 1674-1723

antiq.

class.

class.

I

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

• Itaque - iam enim concludatur oratio - hoc uno vitio maxime mihi premi videntur tui Stoici, quod se posse putant duas contrarias sententias optinere. quid enim est tam repugnans quam eundem dicere, quod honestum sit, solum id bonum esse, qui dicat appetitionem rerum ad vivendum accommodatarum natura profectam? Ita cum ea volunt retinere, quae superiori sententiae conveniunt, in Aristonem incidunt; cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.tenent mordicus. —De finibus bonorum et malorum Ciceronis ^[1][2]

class.  (ca. 37 a.C.n. / 717 a.u.)

• Admittere oportet, cum tempus anni venerit, bis die, mane et vespere, per origam; sic appellatur qui admittit. Eo enim adiutante, equa alligata, celerius admittuntur, neque equi frustra cupiditate impulsi semen eiciunt. Quoad satis sit admitti, ipsae significant, quod se defendunt. Si fastidium saliendi est, scillae medium conterunt cum aqua ad mellis crassitudinem; tum ea re naturam equae, cum menses ferunt, tangunt; contra ab locis equae nares equi tangunt. —De agricultura Varronis ^[3][2]

saec. I.  (ca. 78 p.C.n.)

• deinde et sine ludis Marcellus Octavia Augusti sorore genitus in aedilitate sua, avunculi XI consulatu, a kal. Aug. velis forum inumbravit, ut salubrius litigantes consisterent, quantum mutati a moribus Catonis censorii, qui sternendum quoque forum muricibus censuerat! vela nuper et colore caeli, stellata, per rudentes iere etiam in amphitheatris principis Neronis. rubent in cavis aedium et muscum ab sole defendunt. —Naturalis historia Plinii ^[4][2]

saec. I.  (ca. 85 p.C.n.)

• Dente timetur aper, defendunt cornua cervum:

Inbelles dammae quid, nisi praeda, sumus? —Xenia M. Valerii Martialis ^[5][2]

Latinitas mediaevalis

saec. VII.

• Amatores mundi pugnant aliquando pro fide, et aliis quidem proficiunt; ipsi vero amore terreno inplicati caelestia non requirunt, sed verbo tantum fidem defendunt. —Sententiarum libri III Isidori Hispalensis ^[6][2]

saec. XII.

• Terra enim in medio aeris ut favus in medio mellis est, diversis collibus elata, ita ut in quadam parte colles nimio aestu, in quadam nimio frigore inhabitabiles habeat, in quadam autem parte colles aestu et frigore temperatos. Per colles quippe firmata est, ut urbs cum turribus et propugnaculis. Colles itaque valles obtegunt, et montes terram contra varias tempestates defendunt; quapropter et ipsa montibus et collibus velut muro circumdata et firmata est. —Liber divinorum operum simplicis hominis Hildegardis ^[7][2]

Latinitas nova

saec. XVIII.  (1714 p.C.n.)

• Post principis cathedram uxores baronum suis fungentium muneribus e regione maritorum sunt dispositae usque ad ultimam, quae in dextro interioris templi latere est, columnam. In huius basi coniugi principis assignata est sedes, thronus tribus gradibus eminens: si filias ea habuerit, inter matrem et baronum uxores collocantur. Dextram principis tenent cubiculariae, virginesque nobiles, quae illi inserviunt: sinistram defendunt bini illius vornici, et prohibent, ne iusto propius plebs ad mulierum stationes accedat. —Descriptio Moldaviae Demetrii Cantemir ^[8][2]

Fontes