delere

From Wiktionary, the free dictionary

Remove ads

Discretiva

delere dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

More information Forma, Persona ...

Appellatio pronuntiatusque

API: /deːˈleːre/(classice)
Syllabificatio phonetica: dē·lē·re morphologica: del-ere

Latinitas Romana

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

  • Multa se arbitratur et peperisse ante factis et habere in animo atque virtute, quae nullo modo possit amittere. Quae enim fortuna aut quis casus aut quae tanta possit iniuria omnium imperatorum de Deiotaro decreta  delere ? Ab omnibus enim est ornatus, qui, postea quam in castris esse potuit per aetatem, in Asia, Cappadocia, Ponto, Cilicia, Syria bella gesserunt: senatus vero iudicia de illo tam multa tamque honorifica, quae publicis populi Romani litteris monimentisque consignata sunt, quae umquam vetustas obruet aut quae tanta delebit oblivio? —Pro rege Deiotaro ad C. Caesarem oratio Ciceronis [1]

class.  (annis 409–411 u.c.)

  • Quae est ista tam infesta ira quam per duas acies fusus sanguis explere non potuerit? Adde huc populationem agrorum, praedas hominum atque pecudum actas, incendia villarum ac ruinas, omnia ferro ignique vastata. Hiscine ira expleri non potuit? Sed cupiditas explenda est. Ea ad oppugnandam Capuam rapit; aut  delere  urbem pulcherrimam aut ipsi possidere volunt. —Ab urbe condita Titi Livii [2][3]

Fontes

  1. Marcus Tullius Cicero - Pro rege Deiotaro ad C. Caesarem oratio. (The Latin Library): XIII.. [37] peterentur

Wikiwand - on

Seamless Wikipedia browsing. On steroids.

Remove ads