delete

Discretiva

delete dictio est in variis linguis:

• Anglice: delete
• Italice: delete

Formae affines

Latine

dēlēte

Proprietates grammaticales¹

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dēlēte	secunda pluralis	praesens	activa	imperativus	dēleō (dēlēre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /deːˈleːte/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dē·lē·te — morphologica: del-ete

Proprietates grammaticales²

Forma	Modus flexurae	originis
dēlēte	casus vocativus singularis	participii dēlētus

Appellatio pronuntiatusque

API: /deːˈleːte/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dē·lē·te — morphologica: delet-e

Lusitane

delete

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
delete	prima singularis	praesens	activa	coniunctivus	deletar
delete	tertia singularis	praesens	activa	coniunctivus	deletar
delete	secunda singularis	praesens	affirmativa	imperativus	deletar

Appellatio pronuntiatusque

API: [dɨˈlɛ.tɨ]

(Lusitane)

Syllabificatio phonetica: de·le·te — morphologica: de-let-e

Latinitas Romana

class.  (anno 328 u.c.)

• “Fumone victi” inquit, “velut examen apum, loco vestro exacti inermi cedetis hosti? Non ferro exstinguetis ignes? Non faces has ipsas pro se quisque, si igni, non telis pugnandum est, ereptas ultro inferetis? Agite, nominis Romani ac virtutis patrum vestraeque memores vertite incendium hoc in hostium urbem et suis flammis  delete  Fidenas, quas vestris beneficiis placare non potuistis. Legatorum hoc vos vestrorum colonorumque sanguis vastatique fines monent.” —Ab urbe condita Titi Livii ^[1][2]

Fontes