demonstrando

Discretiva

demonstrando dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

dēmōnstrandō

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
dēmōnstrandō	—	—	activa	gerundium­	dativo	dēmōnstrō (dēmōnstrāre)
dēmōnstrandō	—	—	activa	gerundium­	ablativo	dēmōnstrō (dēmōnstrāre)

Forma	Modus flexurae	originis
dēmōnstrandō	casus dativus singularis · genus masculinum	gerundivi dēmōnstrandus
dēmōnstrandō	casus ablativus singularis · genus masculinum	gerundivi dēmōnstrandus
dēmōnstrandō	casus dativus singularis · genus neutrum	gerundivi dēmōnstrandus
dēmōnstrandō	casus ablativus singularis · genus neutrum	gerundivi dēmōnstrandus

Appellatio pronuntiatusque

API: /deːmoːnsˈtrandoː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dē·mōns·tran·dō — morphologica: de-monstr-and-o

Lusitane

demonstrando

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
demonstrando	—	—	—	gerundium	demonstrar

Appellatio pronuntiatusque

API: [dɨmõʃˈtrɜ̃du]

(Lusitane)

Syllabificatio phonetica: de·mons·tran·do — morphologica: or-ando

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• tertio folia sunt ocimi, minime diligenter demonstrando remedia, non venena, tractantibus, quippe insaniam facit parvo quoque suco. quamquam et Graeci auctores in iocum vertere. —Naturalis historia Plinii ^[1][2]

Fontes

1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXI, cap. 105, [178] — demonstrando
2. Vicicitatio: demonstrando.