demonstrat

Discretiva

demonstrat dictio est in variis linguis:

• Dacoromane: demonstrat

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dēmōnstrat	tertia singularis	praesens	activa	indicativus	dēmōnstrō (dēmōnstrāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /deːˈmoːnstrat/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dē·mōns·trat — morphologica: de-monstr-at

Dacoromane

demonstrat

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
demonstrat	—	perfectum	—	participium	demonstra

Appellatio pronuntiatusque

API: /demonˈstrat/

Syllabificatio phonetica: de·mon·strat — morphologica: de-monstr-at

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• at e contrario amicitiae exempla sunt, praeter illa quorum diximus societatem, ballaena et musculus, quando praegravi superciliorum pondere obrutis eius oculis infestantia magnitudinem vada praenatans demonstrat oculorumque vice fungitur. —Naturalis historia Plinii ^[1][2]

Fontes

1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber nonus, cap. 88, [186] — demonstrat
2. Vicicitatio: demonstrat.