demonstrationem

Discretiva

demonstrationem dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
dēmōnstrātiōnem	casus accusativus singularis	substantivi dēmōnstrātiō

Appellatio pronuntiatusque

API: /deːmoːnstraːtiˈoːnem/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dē·mōns·trā·ti·ō·nem — morphologica: de-monstration-em

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Clarissima herbarum est Homero teste quam vocari a dis putat moly, et inventionem eius Mercurio adsignat contraque summa veneficia demonstrationem. —Naturalis historia Plinii ^[1][2]

Fontes

1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber XXV, cap. 8, [26] — demonstrationem
2. Vicicitatio: demonstrationem.