demonstratio

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /deːmoːnsˈtraːtioː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dē·mōns·trā·ti·ō — morphologica: de-monstrat-io

Notatio

← Latine: dēmōnstrō (dēmōnstrāre)

Nomen substantivum

dēmōnstrātĭ|ō, -ōnis fem.

1. Actus demonstrandi

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	dēmōnstrātiō	dēmōnstrātiōnēs	I
gen.	dēmōnstrātiōnis	dēmōnstrātiōnum	II
dat.	dēmōnstrātiōnī	dēmōnstrātiōnibus	III
acc.	dēmōnstrātiōnem	dēmōnstrātiōnēs	IV
abl.	dēmōnstrātiōne	dēmōnstrātiōnibus	VI
voc.	dēmōnstrātiō	dēmōnstrātiōnēs	V

Dictiones collatae

• dēmōnstrāns

Translationes

Actus demonstrandi	dilatare ▼

Actus demonstrandi	collabi ▲

Anglice: indication (en), demonstration (en), proof (en) Esperantice: demonstracio (eo) Germanice: Hinweisen (de) n, Zeigen (de) n, Nachweis (de) m, Beweis (de) m

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• ante Borysthenen Achillea est supra dicta, eadem Leuce et Macaron appellata. hanc temporum horum demonstratio a Borysthene CXL ponit, a Tyra CXX, a Peuce insula L; cingitur circiter X p. reliquae in Carcinite sinu Cephalonesos, Spodusa, Macra. —Naturalis historia Plinii ^[1][2]

Fontes

1. Gaius Plinius Secundus, Naturalis historiae libri XXXVII. (Teubner, Lipsiae 1892-1909). Bibliotheca Augustana: Liber quartus, cap. 1, [13] — demonstratio
2. Vicicitatio: demonstratio.