dierum

Discretiva

dierum dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
diērum	casus genitivus pluralis	substantivi diēs

Appellatio pronuntiatusque

API: /diˈeːrum/

(classice)

Syllabificatio phonetica: di·ē·rum — morphologica: dierum

Loci

M. Porcius Cato -234…-149

M. Tullius Cicero -106…-43

Vitruvius ca. -80…-15

Petronius Arbiter ca. 14-66

Decimus Iunius Iuvenalis ca. 60-130

Apuleius ca. 125-170

antiq.

class.

class.

I

II

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

antiq.

• Fac ad vindemiam quae opus sunt ut parentur. Vasa laventur, corbulae sarciantur, picentur, dolia quae opus sunt picentur, quom pluet; quala parentur, sarciantur, far molatur, menae emantur, oleae caducae saliantur. Uvas miscellas, vinum praeligneum quod operarii bibant, ubi tempus erit, legito. Siccum puriter omnium dierum pariter in dolia dividito. —De agri cultura M. Porci Catonis ^[1]

class.  (45 a.C.n. / 709 a.u.)

• Dolorem vero sapiens extimescet? is enim huic maxime sententiae repugnat. Nam contra mortem nostram atque nostrorum contraque aegritudinem et reliquas animi perturbationes satis esse videmur superiorum dierum disputationibus armati et parati; dolor esse videtur acerrumus virtutis adversarius; is ardentis faces intentat, is fortitudinem, magnitudinem animi, patientiam se debilitaturum minatur. —Tusculanae disputationes Ciceronis ^[2]

class.  (30-22 a.C.n.)

• Inter solem vero et lunam cum distet totum mundi spatium et lunae orienti sol trans contra sit ad occidentem, eam, quo longius absit, a radiis remissam XIIII die plena rota totius orbis mittere splendorem, reliquosque dies decrescentia cotidiana ad perfectionem lunaris mensis versationibus et cursu a sole revocationibus subire sub rotam radiosque eius, et ita menstruas dierum efficere rationes. —De architectura Vitruvii ^[3]

saec. I.

• Nemo invitus audit, cum cogitur aut cibum sumere aut vivere. Itaque mulier aliquot dierum abstinentia sicca passa est frangi pertinaciam suam, nec minus avide replevit se cibo quam ancilla, quae prior victa est. —Satyricon T. Petronii Arbitri ^[4][5]

Latinitas postclassica

saec. II.  (ca. 100/128 p.C.n.)

• pars magna Italiae est, si verum admittimus, in qua

nemo togam sumit nisi mortuus. ipsa dierum

festorum herboso colitur si quando theatro

maiestas tandemque redit ad pulpita notum

exodium, cum personae pallentis hiatum

in gremio matris formidat rusticus infans,

aequales habitus illic similesque videbis

orchestram et populum; clari velamen honoris

sufficiunt tunicae summis aedilibus albae. —Saturae D. Iuni Iuvenalis ^[6][5]

saec. II.  (ca. 158 p.C.n.)

• An invasisse me domum Pudentillae et concipilare bona eius tu magis dolere debes quam doluisset Pontianus, qui mihi ob paucorum dierum vestro scilicet instinctu ortas simultates etiam absenti apud Avitum satisfecit, qui mihi apud tantum virum gratias egit? —Apologia sive Pro se de magia liber Apulei ^[7][5]

Fontes

1. Marcus Porcius Cato - De re rustica (vel: De agri cultura). (The Latin Library): Caput 23. Versus 2 — dierum
2. Marcus Tullius Cicero - Tusculanae disputationes. (The Latin Library): Liber quintus. XXVII.. [76] — dierum
3. De architectura libri decem Vitruvii, (F. Krohn, Lipsiae 1912). Bibliotheca Augustana. Liber nonus, 1. [10] — dierum