differor

Discretiva

differor dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
differor	prima singularis	praesens	passiva	indicativus	differō (differre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈdifferor/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dif·fe·ror — morphologica: dif-fer-or

Loci

Aulus Gellius ca. 130-170

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. II.

• Ea me clam se cum mea ancilla ait consuetum, id me arguit;

Ita plorando, orando, instando atque obiurgando me obtudit

Eam uti venderem; nunc credo inter suas

Aequalis et cognatas sermonem serit:

“Quis vestrarum fuit integra aetatula,

Quae hoc idem a viro

Iimpetrarit suo, quod ego anus modo

Effeci, paelice ut meum privarem virum?

Haec erunt concilia hodie, differor sermone miser.” —Noctes Atticae A. Gellii ^[1][2]

Fontes