differuntur

Discretiva

differuntur dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
differuntur	tertia pluralis	praesens	passiva	indicativus	differō (differre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /diffeˈruntur/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dif·fe·run·tur — morphologica: dif-fer-untur

Loci

Lucius Annaeus Seneca -3/+65

L. Iunius Moderatus Columella ca. 4-70

C. Plinius Secundus 23-79

Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Quid de illa loquar, in qua verba differuntur et diu expectata vix ad clausulas redeunt? —Ad Lucilium epistulae morales Senecae ^[1][2]

saec. I.

• Nam ut quaeque virescere incipiunt, tempestive leguntur, et quae nondum maturitatem ceperunt uvae, sine dispendio differuntur; nec pariter vetus atque tempestivus fructus praecipiat vindemiam, cogitque pluris operas quandocumque pretio conducere. —De re rustica L. Iunii Moderati Columellae ^[3][2]

saec. I.

• Primae ergo ab autumno colliguntur vitio operae, non naturae, posia cui plurimum carnis, mox orchites cui olei, post radius. has enim ocissime occupatas, quia sunt tenerrimae, amurca cogit decidere. differuntur vero etiam in Martium mensem callosae, contra umorem pugnaces ob idque minimae, Licinia, Cominia, Contia, Sergia, quam Sabini regiam vocant, non ante favonii adflatum nigrescentes, hoc est a. d. VI id. Feb. —Naturalis historia Plinii ^[4][2]

Latinitas postclassica

saec. IV.

• Nonnullae feminae nuptias cogitantes et ardenter optantes, dum spernuntur aut differuntur, repente senuerunt, ut eas nubere iam puderet amplius quam liberet. —De bono viduitatis Augustini ^[5][2]

Fontes