dilatandi

Discretiva

dilatandi dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus­	Casu	Verbum
dīlātandī	—	—	activa	gerundium­	genitivo	dīlātō (dīlātāre)

Forma	Modus flexurae	originis
dīlātandī	casus genitivus singularis · genus masculinum	gerundivi dīlātandus
dīlātandī	casus genitivus singularis · genus neutrum	gerundivi dīlātandus
dīlātandī	casus nominativus pluralis · genus masculinum	gerundivi dīlātandus
dīlātandī	casus vocativus pluralis · genus masculinum	gerundivi dīlātandus

Appellatio pronuntiatusque

API: /diːlaːˈtandiː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dī·lā·tan·dī — morphologica: di-lat-and-i

Loci

Lucius Annaeus Seneca -3/+65

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Stulta est enim, mi Lucili, et minime conveniens litterato viro occupatio exercendi lacertos et dilatandi cervicem ac latera firmandi; cum tibi feliciter sagina cesserit et tori creverint, nec vires umquam opimi bovis nec pondus aequabis. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae ^[1][2]

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Non Rheni vallem, non Danubii fluenta lustrabant ad conquirendas has insanias, quibus italicum decus in obscenam barbariem degenerare compellerent, sed imperii dilatandi studio querendeque glorie peregrinabantur signis erectis et armatis exercitibus, non deformitatem patrii habitus sed triumphos et clara cognomina relaturi.. —De vita solitaria Petrarcae ^[3][2]

Fontes