dilataris

Discretiva

dilataris dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dīlātāris	secunda singularis	praesens	passiva	indicativus	dīlātō (dīlātāre)

Appellatio pronuntiatusque

API: /diːlaːˈtaːris/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dī·lā·tā·ris — morphologica: di-lat-aris

Loci

Hildegardis Bingensis 1098-1179

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

• Unde, o virginalis ortus, tu surgis, crescis, dilataris, ac magnum ramum in multis germinibus producis, per quem coelestis Ierusalem aedificabitur, non ex virili semine, sed ex mystico spiramine veniens. —Scivias Hildegardis sive libri visionum ac revelationum Hildegardis ^[1][2]

Fontes