dilatatio

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /diːlaːˈtaːtioː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dī·lā·tā·ti·ō — morphologica: di-latat-io

Notatio

← Latine: dīlātō (dīlātāre)

Nomen substantivum

dīlātātĭ|ō, -ōnis fem.

1. Actus dilatandi

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	dīlātātiō	dīlātātiōnēs	I
gen.	dīlātātiōnis	dīlātātiōnum	II
dat.	dīlātātiōnī	dīlātātiōnibus	III
acc.	dīlātātiōnem	dīlātātiōnēs	IV
abl.	dīlātātiōne	dīlātātiōnibus	VI
voc.	dīlātātiō	dīlātātiōnēs	V

Dictiones collatae

• dīlātāns

Translationes

Actus dilatandi	dilatare ▼

Actus dilatandi	collabi ▲

Anglice: dilation (en), extension (en) Germanice: Ausdehnung (de) f, Erweiterung (de) f,, Dilatation (de) f

Loci

Aurelius Augustinus Hipponensis 354-430

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. IV.

• Et ego scio, inquam, qui tecum loquor; nec ego comprehendo: sed cogitatio facit nos extendi, extensio dilatat nos, dilatatio nos capaces facit. —Sermones de tempore Augustini ^[1][2]

Fontes