discendam

Discretiva

discendam dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
dīscendam	casus accusativus singularis · genus femininum	gerundivi dīscendus

Appellatio pronuntiatusque

API: /diːsˈkendam/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dīs·cen·dam — morphologica: disc-end-am

Loci

M. Tullius Cicero -106…-43

Lucius Annaeus Seneca -3…+65

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• hoc tu idem tibi in M. Aemilio Scauro putasti esse faciendum? ‘delata enim,’ inquit, ‘causa ad me Romam est.’ quid? ad me Siculi nonne Romam causam Siciliae detulerunt? at qui homines! prudentes natura, callidi usu, doctrina eruditi. tamen ego mihi provinciae causam in provincia ipsa cognoscendam et discendam putavi. —Pro M. Scauro oratio Ciceronis ^[1][2]

class.

• “Quid hoc est” inquam “aliud inritare cupiditates hominum per se incitatas? quid sibi vult ista pecuniae pompa? ad discendam avaritiam convenimus?” At mehercules minus cupiditatis istinc effero quam adtuleram. Contempsi divitias, non quia supervacuae sed quia pusillae sunt. —Ad Lucilium epistulae morales Senecae ^[3][2]

Fontes