discendis

Discretiva

discendis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
dīscendīs	casus dativus pluralis	gerundivi dīscendus
dīscendīs	casus ablativus pluralis	gerundivi dīscendus

Appellatio pronuntiatusque

API: /diːsˈkendiːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dīs·cen·dīs — morphologica: disc-end-is

Loci

Lucius Annaeus Seneca -3…+65

M. Fabius Quintilianus ca. 35-100

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.  (49 p.C.n.)

• Quid illi qui in componendis, audiendis, discendis canticis operati sunt, dum vocem, cuius rectum cursum natura et optimum et simplicissimum fecit, in flexus modulationis inertissimae torquent, quorum digiti aliquod intra se carmen metientes semper sonant, quorum, cum ad res serias, etiam saepe tristes adhibiti sunt, exauditur tacita modulatio? Non habent isti otium, sed iners negotium. —De brevitate vitae Senecae ^[1][2]

saec. I.  (ca. 90-96 p.C.n.)

• Vereor tamen ne aut magna nimium videar exigere, qui eundem virum bonum esse et dicendi peritum velim, aut multa, qui tot artibus in pueritia discendis morum quoque praecepta et scientiam iuris civilis praeter ea quae de eloquentia tradebantur adiecerim, quique haec operi nostro necessaria esse crediderint velut moram rei perhorrescant et desperent ante experimentum. —Institutio oratoria Quintiliani ^[3][2]

Fontes