diva

Solum diva Latine ab hac subpagina tractatur. Vide etiam s.v. Diva.

Latine

dīva

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈdiːwa/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dī·va — morphologica: div-a

Formae aliae

• dīa

Notatio

← Latine: dīvus.

Nomen substantivum

dīv|a, -ae fem.

1. Mulier divina.
2. (Poet.) mulier amata.

Declinatio

f.	sing.	plur.
nom.	dīva	dīvae	I
gen.	dīvae	dīvārum	II
dat.	dīvae	dīvīs	III
acc.	dīvam	dīvās	IV
abl.	dīvā	dīvīs	VI
voc.	dīva	dīvae	V

Dictiones collatae

Synonyma

1. dea
2. amica

Translationes

Mulier divina

Anglice: goddess (en)

Germanice: Göttin (de) f

Mulier amata

Anglice: adored (en) lover (en), (Fig.) goddess (en)

Germanice: Geliebte (de) f, (Fig.) Göttin (de) f

Discretiva

diva dictio est in variis linguis:

• Anglice: diva
• Batave: diva
• Francogallice: diva
• Hispanice: diva
• Italice: diva
• Lusitane: diva

Dictiones similes

• Germanice: Diva

Formae affines

Latine

dīva

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
dīva	casus vocativus singularis	substantivi dīva
dīva	casus nominativus singularis · genus femininum	adiectivi dīvus
dīva	casus vocativus singularis · genus femininum	adiectivi dīvus
dīva	casus nominativus pluralis · genus neutrum	adiectivi dīvus
dīva	casus accusativus pluralis · genus neutrum	adiectivi dīvus
dīva	casus vocativus pluralis · genus neutrum	adiectivi dīvus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈdiːwa/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dī·va — morphologica: div-a

dīvā

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
dīvā	casus ablativus singularis	substantivi dīva
dīvā	casus ablativus singularis · genus femininum	adiectivi dīvus

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈdiːwaː/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dī·vā — morphologica: div-a