divus

Latine

Appellatio pronuntiatusque

API: /ˈdiːwus/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dī·vus — morphologica: div-us

Formae aliae

• dīus

Notatio

Vide s.v. deus (notatio).

Nomen adiectivum

dīv|us, -a, -um

1. Ad Deum vel deos pertinens.

Declinatio

positivus singularis				positivus pluralis
cas.	masc.	fem.	neut.	cas.	masc.	fem.	neut.
nom.	dīvus	dīva	dīvum	nom.	dīvī	dīvae	dīva
gen.	dīvī	dīvae	dīvī	gen.	dīvōrum	dīvārum	dīvōrum
dat.	dīvō	dīvae	dīvō	dat.	dīvīs	dīvīs	dīvīs
acc.	dīvum	dīvam	dīvum	acc.	dīvōs	dīvās	dīva
abl.	dīvō	dīvā	dīvō	abl.	dīvīs	dīvīs	dīvīs
voc.	dīve	dīva	dīvum	voc.	dīvī	dīvae	dīva

Dictiones collatae

Synonyma

1. dīvīnus

Translationes

Ad Deum vel deos pertinens

Anglice: divine (en)

Germanice: göttlich (de)

Nomen substantivum

dīv|us, -ī masc.

1. Ens cui vis supernaturalis conceptum est.

Declinatio

m.	sing.	plur.
nom.	dīvus	dīvī	I
gen.	dīvī	dīvōrum dīvûm	II
dat.	dīvō	dīvīs	III
acc.	dīvum	dīvōs	IV
abl.	dīvō	dīvīs	VI
voc.	dīve	dīvī	V

Dictiones collatae

Synonyma

1. deus

Dictiones derivatae

1. dīva
2. dīvum

Translationes

Ens cui vis supernaturalis conceptum est

Anglice: god (en)

Germanice: Gott (de) m