dividendis

Discretiva

dividendis dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
dīvidendīs	casus dativus pluralis	gerundivi dīvidendus
dīvidendīs	casus ablativus pluralis	gerundivi dīvidendus

Appellatio pronuntiatusque

API: /diːwiˈdendiːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dī·vi·den·dīs — morphologica: di-vidend-is

Loci

Titus Livius -58/+17

Velleius Paterculus ca. -20/+35

M. Fabius Quintilianus ca. 35-100

Franciscus Petrarca 1304-1374

antiq.

class.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

class.

• Causa seditionum nequiquam a Poetelio quaesita, qui tribunus plebis iterum ea ipsa denuntiando factus neque ut de agris dividendis plebi referrent consules ad senatum pervincere potuit, et cum magno certamine obtinuisset ut consulerentur patres, consulum an tribunorum placeret comitia haberi, consules creari iussi sunt; ludibrioque erant minae tribuni denuntiantis se dilectum impediturum, cum quietis finitimis neque bello neque belli apparatu opus esset. —Ab urbe condita Titi Livii ^[1][2]

class.

• Octavioque collegae pro bono publico stanti imperium abrogavit, triumviros agris dividendis colonisque deducendis creavit se socerumque suum, consularem Appium, et Gaium fratrem admodum iuvenem. —Historiae Romanae Vellei ^[3][2]

saec. I.

• Est et in dividendis verbis observatio, mediam litteram consonantem priori an sequenti syllabae adiungas: haruspex enim, quia pars eius posterior a spectando est, s litteram tertiae dabit; abstemius, quia ex abstinentia temeti composita vox est, primae relinquet. —Institutio oratoria Quintiliani ^[4][2]

Latinitas humanistica

saec. XIV.

• Dum hec fiunt Siphax, ut diximus, coniugis lacrimis victus ac precibus soceri bellum integrabat; seroque licet intelligens que sine ratione gerantur vix ad prosperos exitus pervenire, atque ideo exercitum suum romano more disponens, inque equis armisque dividendis ordinandisque peditum cohortibus atque equitum turmis romane militie consuetudinem, secutus – quam ab illis tribus centurionibus didicerat quos ad regem primum contrahende secum amicitie causa magni olim miserant Scipiones, a Statorio ante alios qui collegis abeuntibus apud eum oratus substiterat –, maiore quidem ordine in aciem rediit sed non prosperiore fortuna; nec procul ab hoste castra metatus constitit. —De viris illustribus Petrarcae ^[5][2]

Fontes