dividente

Discretiva

dividente dictio est in variis linguis:

• Italice: dividente

Formae affines

Latine

dīvidente

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
dīvidente	casus ablativus singularis	participii dīvidēns

Appellatio pronuntiatusque

API: /diːwiˈdente/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dī·vi·den·te — morphologica: di-vid-ent-e

Italice

dividente

Proprietates grammaticales

Forma	Persona	Tempus	Vox	Modus	Verbum
dividente	—	praesens	activa	participium	dividere

Appellatio pronuntiatusque

API: /diviˈdɛnte/

Syllabificatio phonetica: di·vi·den·te — morphologica: di-vident-e

Loci

C. Plinius Secundus 23-79

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas Romana

saec. I.

• Varro quoque auctor est XX viro se agros dividente Capuae quendam, qui efferretur foro, domum remeasse pedibus. hoc idem Aquini accidisse. Romae quoque Corfidium, materterae suae maritum, funere locato revixisse et locatorem funeris ab eo elatum. —Naturalis historia Plinii ^[1][2]

Fontes