dividentes

Discretiva

dividentes dictio est in variis linguis:

Formae affines

Latine

Proprietates grammaticales

Forma	Modus flexurae	originis
dīvidentēs	casus nominativus pluralis · genus masculinum	participii dīvidēns
dīvidentēs	casus accusativus pluralis · genus masculinum	participii dīvidēns
dīvidentēs	casus vocativus pluralis · genus masculinum	participii dīvidēns
dīvidentēs	casus nominativus pluralis · genus femininum	participii dīvidēns
dīvidentēs	casus accusativus pluralis · genus femininum	participii dīvidēns
dīvidentēs	casus vocativus pluralis · genus femininum	participii dīvidēns

Appellatio pronuntiatusque

API: /diːwiˈdenteːs/

(classice)

Syllabificatio phonetica: dī·vi·den·tēs — morphologica: di-vid-ent-es

Loci

P. Cornelius Tacitus ca. 116

Hildegardis Bingensis 1098-1179

antiq.

class.

I

II

III

IV

V

VI

VII

VIII

IX

X

XI

XII

XIII

XIV

XV

XVI

XVII

XVIII

XIX

XX

XXI

Latinitas postclassica

saec. II.

• struendum vallum, petendus agger, amissa magna ex parte per quae egeritur humus aut exciditur caespes; non tentoria manipulis, non fomenta sauciis; infectos caeno aut cruore cibos dividentes funestas tenebras et tot hominum milibus unum iam reliquum diem lamentabantur. —Annales P. Cornelii Taciti ^[1][2]

Latinitas mediaevalis

saec. XII.

• Pedes quoque caetera flumina demonstrant, quae se per totam terram dividentes, illam ubique irrigant. Et sicut iidem pedes cruribus, et ut manus brachiis adhaerent, sic et flumina ista vires suas ab oceano sumunt. —Liber divinorum operum simplicis hominis Hildegardis ^[3][2]

Fontes